به گزارش خبرنگار اعزامی سینماپرس، «سی و ششمین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان» در دومین روز از برگزاری شاهد حضور طیف گسترده‌ای از نوجوانان پسر و دختری بود که با نکته سنجی دقیق، آثار را تماشا و بررسی می کردند و در مجموع از کیفیت آثار روز دوم رضایت نسبی داشتند. این در حالی بود که با وجود سئانس اختصاصی نمایش فیلم‌های کوتاه و پویانمایی در موعد صبح، عموم توجه‌ها بر روی بخش «مسابقه سینمای ایران» متمرکز می‌باشد. بخشی که به همراه جلسات پرسش و پاسخ در محل اصلی جشنواره و در «پردیس سینمایی ساحل» با حضور پرسشگر کودکان و نوجوانان برگزار می‌شود و طبق برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته از ساعت ۲ بعدازظهر آغاز شده و تا ساعت‌های پایانی قبل از نیمه شب به طول می‌انجامد.
اما نخستین اثر بلند سینمایی به نمایش درآمده در روز دوم از برگزاری «جشنواره سی و ششم» ، فیلم سینمایی «میرو» به کارگردانی «حسین ریگی» و تهیه کنندگی «سعید الهی» بود. اثری که با سرمایه‌گذاری مشترک «بنیاد شهید و امور ایثارگران» و «بنیاد سینمایی فارابی» تولید شده و روایت‌گر داستان زندگی بچه‌ای به نام «میرو» است؛ «پسری بلوچ» که به صورتی نمادین در قالب یکی از بسیجیان نوجوان شهرستان چابهار ظاهر می‌شود و این اثر سعی دارد تا در حد بضاعت خود اراده این «نوجوان بلوچ» برای عزیمت به جبهه‌های جنگ و تاثیرگذاری «سردار شهید حاج قاسم میرحسینی» بر ایشان را به نمایش بگذارد.
انیمیشن سینمایی «شمشیر و اندوه» دومین اثر بلند سینمایی به نمایش گذاشته شده در روز دوم «جشنواره بین المللی فیلم های کودک و نوجوانان» بود. اثری با کارگردانی مشترک «عماد رحمانی» و «مهرداد محرابی» و تهیه‌کنندگی «مهدی جعفری» که با تمرکز بر تاریخ سعی می‌نمود تا بازه زمانی بعد از «شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام» تا مقطع ورود «امام حسین علیه اسلام» به «کربلا» را از زاویه دید یک ایرانی روایت نماید. فردی که در «شهر مدائن» زندگی می‌کند و در نهایت با پیوستن به «امام حسین علیه اسلام» با قافله شهدای کربلا همراه می‌شود.
نکته حایز اهمیت برای توجه ویژه به انیمیشن «شمشیر و اندوه» در فرایند استفاده از تکنولوژی برای تولید این اثر است. اثری که سوای نظر از ضعف فیلم‌نامه و کارگردانی که بسیار در آن مشهور است، برای نخستین‌بار در تاریخ انیمیشن ایران با استفاده از تکنیک «اسکن انسانی» (MetaHuman) تولید شده است و مشخصا مخاطب اصلی خود را «گروه سنی نوجوان و جوان» در نظر گرفته است. اثری که با برخورداری از سیستم صدای دالبی سه بعدی و همچنین روایت دوزبانه فارسی و انگلیسی می‌تواند تا حدی نیاز ابتدایی مخاطبان این گروه سنی را برای مواجهه با یک اثر حرفه‌ای در جهان امروز محقق سازد.
فیلم سینمایی «آن دو» به کارگردانی «مرتضی رحیمی» و تهیه کنندگی «سید علیرضا سبط احمدی» آخرین اثر سینمایی بلندی بود که در «پردیس سینماسس ساحل» به عنوان محل اجتماع و حضور منتقدان و خبرنگاران نوجوان به نمایش گذاشته شد. اثری در «ژانر سینمای دفاع مقدس» که شاید به سراغ «عشایر استان چهار محال و بختیاری» می‌رود و روایت‌گرد پسر بچه‌ای ۱۲ ساله به نام «ظفر» می‌شود که اصالتا بختیاری و از «عشایر لردگان» است و پدر و برادرش به همراه دیگر مردان ایل به جبهه رفته و مفقود الاثر شده‌اند و حالا پس از آوردن پیکر شهیدی بی‌نام و نشانی به لردگان، «ظفر» به همراه مادر خود جهت شناسایی به سردخانه رفته و به این ترتیب روایت داستان با محتوای بسیار ارزشمند و بر بستر تعلیقی مناسب و البته ریتمی به شدت کند و تا حدی خسته‌کننده به پیش می‌رود.
سوای نظر از نظم در برنامه‌های اکران‌های روز دوم «جشنواره فیلم‌های کودک و نوجوانان»؛ نمایان شدن هر چند محدود و کم رمق «پروانه‌های مقاومت در شهر زندگی» یک اتفاق خوب در این روز بود. اتفاقی که با حضور تعدادی از کودکان و نوجوانان در «پردیس سینمایی ساحل» رقم خورد. پسرها و دخترهای کودک و نوجوانی که با انداختن چفیه بر دور گردن و در دست داشتن «پرچم فلسطین» ، حمایت خود از کودکان و نوجوانان مظلوم و تحت ظلم و ستم در فلسطین اشغالی را اعلام داشته و از موقعیت رسانه‌ای یک «جشنواره بین‌المللی سینمایی» به گوش جهانیان می‌رساندند. اتفاقی که انتظار می‌رود در روزهای آینده از گسترش بیشتر و چشمگیرتری بالاخص در «فضای عمومی شهر اصفهان» برخوردار شود و با غلبه بر روح کلی جشنواره، شعار «پروانه‌های مقاومت در شهر زندگی» را با ضریب و برد رسانه‌ای بیشتر به علاقمندان هنر هفتم در سراسر جهان مخابره سازد.
البته یکی دیگر از حواشی روز دوم، برگزاری نشست های پرسش و پاسخ فیلم‌ها با حضور گسترده کودکان و نوجوانان علاقمند به سینما بود. نشست‌هایی بعضا استثنایی که نه تنها با نقدها و پرسش‌هایی ویژه و بعضا با دقت بالا و نکته سنجی‌های بسیار خوب از سوی نوجوانان حاضر در این جلسات همراه بود؛ بلکه به وضوح درک بالای دهه هشتادی و حتی دهه نودی را حکایت نموده و نشان می‌داد که برگزاری چنین نشست‌هایی می‌تواند بستر بسیار مناسبی برای مطرح کردن مسائل آموزشی و تبیین انگیزه سازندگان فیلم‌ها از ساخت آثارشان برای نوجوانان محسوب شود. به عنوان مثال وقتی کارگردان فیلم سینمایی «آن دو» از موقعیت نشت خبری این اثر استفاده و به تبیین ضرورت ساخت و تولید آثار دفاع مقدسی برای کودکان می‌پردازد و تلاش می‌کند تا مخاطب نوجوان خود را با اهمیت چنین اقدامی آشنا سازد، قطعا چنین رویکردی موجب می‌شود تا تفکرات و سلیقه بخشی از نوجوانان حاضر در جلسه متوجه وجود چنین دغدغه‌ای شود و حداقل تفکری برای ایشان در این رابطه شکل گیرد. البته در چنین شرایطی است که بی‌احترامی و عدم حضور افردی همچون کارگردان فیلم سینمایی «میرو» در نشست پرسش و پاسخ اثر معکوس داشته و نه تنها گلایه بسیاری از کارگردانان فیلم‌های کوتاه را به جهت عدم برگزاری و ایجاد فرصت برای گفتگو و برگزاری نشست فیلم های کوتاه موجه می‌سازد؛ بلکه موجب ایجاد نوعی حس بی‌احترامی در مخاطب کودک و نوجوان این نشست‌ها می‌شود.
با این همه از حواشی قابل توجه در روز دوم «جشنواره سی و ششم» می‌توان به حضور دغدغه‌مند و تجمع پرتعداد والدین کودکان و نوجوانان در ورودی «پردیس سینمایی ساحل» اشاره نمود، والدینی که همچنان به پیام و محتوای تولیدات سینمایی کودک و نوجوان اعتماد داشته و محیط سینما را سالم می‌دانند و از این جهت با اطمینان فرزندان خود را به این محیط می‌سپارند و با کمال میل چند ساعت انتظار می‌کشند و ...؛ پس اگر چه اصل چنین حمایتی از سوی خانواده‌های ایرانی برای تحقق امری فرهنگی پیام‌های مثبتی بسیاری داشته و باید امیدوار بود که در سال‌های آینده کنشگران فرهنگی خوبی در کشور تربیت شوند و به واسطه تولیدات مبتذل چنین اعتمادی مخدوش نشود و ...؛ اما از منظر ظاهری چنین اشتیاقی می‌تواند این مطالبه بر زمین مانده در چند دهه اخیر را یادآور شده و بار دیگر لزوم ایجاد «پردیس‌های سینمایی ویژه کودکان و نوجوانان» را بالاخص در کلان‌شهرهای کشور به مدیران سینمایی متذکر شود.
ارسال نظر